ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1873 στο Βερολίνο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Στέφανος ως διπλωματικός ακόλουθος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στις Βρυξέλλες, επειδή ο πατέρας του διετέλεσε για πολλά χρόνια πρεσβευτής στο Βέλγιο. Η κλίση του στα μαθηματικά φάνηκε από νωρίς όταν ήταν ακόμα μαθητής, πρωτεύοντας σε δύο διαγωνισμούς Μαθηματικών μεταξύ όλων των μαθητών του Βελγίου. Σπούδασε όμως μηχανικός στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βελγίου απ’  όπου αποφοίτησε το 1895. Εργάστηκε για πέντε χρόνια ως μηχανικός στην Αίγυπτο, η αγάπη του όμως για τα Μαθηματικά υπερίσχυσε τελικά και το 1900 , 27χρονος πια, αποφασίζει να σπουδάσει Μαθηματικά στη Γερμανία. Φοίτησε στη αρχή στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και μετά από δύο χρόνια μεταγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Göttingen. Εκείνη την εποχή το Πανεπιστήμιο του Göttingen ήταν το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο Μαθηματικών της Ευρώπης, εκεί παρακολούθησε τους κορυφαίους Μαθηματικούς Felix Klein  και

David Hilbert. Απ’  αυτό το Πανεπιστήμιο το 1904 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα και σε χρόνο ρεκόρ, τον Μάρτιο του 1905 παίρνει το τίτλο του υφηγητή.

Το 1908 παντρεύτηκε την Ευφροσύνη Αλ. Καραθεοδωρή και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, τον Στέφανο και την Δέσποινα.

 Η φήμη του ως μαθηματικού είναι πλέον ευρύτατα γνωστή και τον έφερε σε φιλική και επαγγελματική επαφή με άλλους μεγάλους Μαθηματικούς και Φυσικούς της εποχής του, όπως ο Max Plank, Albert Einstein, Herman Schwartz, David Hilbert, Felix Klein,  Georg  Frobenius , Erhard Schmidt, Lazarus Fuchs, Herman Minkowski κ.ά.

Από το  1909 ως το 1913 δίδαξε στα Πανεπιστήμια του  Hannover και του Breslau. Το 1913 ο Felix Klein τον προτείνει ως διάδοχο στην έδρα των Μαθηματικών στο Göttingen και το 1918 μετά από πρόταση του Herman Schwartz καταλαμβάνει την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου μέχρι το 1920.

Το 1920 δέχεται την πρόσκληση του Βενιζέλου να ιδρύσει το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης, παραιτείται από την θέση του στο Βερολίνο και εγκαθίσταται οικογενειακώς στη Σμύρνη. Εργάστηκε σκληρά δύο χρόνια και λίγο πριν ξεκινήσει το Πανεπιστήμιο τη λειτουργία του, τον Αύγουστο του 1922 έρχεται η καταστροφή.

Από το 1922 έως το 1924 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Απογοητευμένος από την κατάσταση των Ελληνικών Πανεπιστημίων θα εγκαταλείψει οριστικά την Ελλάδα το 1924 αποδεχόμενος μια καθηγητική έδρα στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου παρέμεινε ως την συνταξιοδότησή του το 1938.

Στο γραφείο του , Μόναχο 1932

Οι εργασίες του στο Λογισμό των Μεταβολών, στη Θεωρία των Πραγματικών Συναρτήσεων, στη Θεωρία των Μιγαδικών Συναρτήσεων, στις Διαφορικές Εξισώσεις, στη Θεωρία Συνόλων, στη Διαφορική Γεωμετρία, στις Σύμμορφες Απεικονίσεις κ.ά. καθώς επίσης και η συμβολή του στην Θεωρητική Φυσική στη Θερμοδυναμική, στη Γεωμετρική Οπτική στη Μηχανική και στη Σχετικότητα του προσέδωσαν παγκόσμια φήμη και τον ανέδειξαν ως ένα από τους κορυφαίους επιστήμονες του 20^ου αιώνα.

Έγινε μέλος πολλών διεθνών Ακαδημιών και πρώτο τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αμέσως μετά την  ίδρυσή της στις 28 Νοεμβρίου 1926.

Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1950 και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο Waldfriedhof του Μονάχου.

Προς τιμήν του το 1954 η Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών δημοσίευσε το σύνολο του έργου του σε πέντε τόμους.